Trots! Deze week kreeg ik te horen dat ik maar liefst voor de vierde keer ben genomineerd voor de El Hizjra literatuurprijs. Dat betekent dat ik opnieuw de top 10 heb gehaald. Helaas kon ik niet bij de prijsuitreiking zijn.
Het volgende gedicht werd genomineerd.
Dochter
Je praat met gesloten ogen, buiten
regent het, je mompelt iets over
verwachtingen, de muren zuchten,
er is zoveel dat ik dreig te vergeten
in je ogen zwemt de teleurstelling,
god, er schuilt daar zo oneindig veel
teleurstelling en ik weet niet hoe ik
je ook maar tegen iets beschermen
moet, dus bijt ik me vast in strijd
een beetje zoals de kat zijn nagels
in de bank kan zetten, dreigend
maar speels en kijk daar: je lacht alweer,
je handen pakken mijn handen vast,
ze ogen ineens zo groot en zo anders,
je zegt dat je toch nog even buiten gaat
spelen, roept dat er niets te vergeven valt