Laura

De man tegenover mij leunt naar voren. Hij laat zijn hoofd in zijn handen zakken. Ik reik hem de doos met zakdoekjes aan. Zijn schouders schokken. Hij vertelt over zijn vrouw en over haar verjaardag die ze vandaag samen zouden hebben gevierd. Meestal gingen ze skiën in Oostenrijk. Hij vertelt dat ze nooit kinderen hebben kunnen krijgen. Hij heeft wel een lief nichtje. Hij is bang. Ik knik. ,,Och, ik weet niet of jij zoiets begrijpt'', zegt hij. ,,Jij bent nog een jonge uk, wat heb jij nu te vrezen?'' Soms denk ik echt dat ik iets anders moet gaan…

Met klamme handen en knallende hoofdpijn sta ik voor het Werkplein UWV te wachten. Opgelucht spot ik mijn collega. Ik snak naar een kop koffie en een beetje warmte. ,,Hoe was je weekend? Ben je er klaar voor?'' vraagt mijn collega. Ik knik. Ik vertel haar niet dat ik gisteren ben wezen stappen in een louche gaybar en teveel heb gedronken. Al zou het haar niet uitmaken, ik wil het zelf nog niet helemaal geloven. Ik heb mijn eigen regels overtreden. Wat dacht ik eigenlijk? Ik ben geen zestien meer. Met mijn wijsvingers masseer ik mijn slapen. ,,En jij, vraag…

We staan op het punt weg te gaan. Ik neem vlug afscheid van bekenden. Na vijf minuten laten we ons neerzakken op de achterbank van de auto en trekken we de portieren dicht. Vrolijk babbel ik nog wat na met de andere bijrijders. Ondertussen probeer ik mijn gedachten te ordenen. ,,Zo, we zijn er. Het was fijn je weer te zien.'' ,,Insgelijks. En bedankt voor de lift. Fijne avond nog.'' ,,Jij ook.'' Op het station dool ik wat rond. Nog twintig minuten tot de volgende trein arriveert. Ik plof op een van de gerasterde bankjes neer en knijp mijn ogen…

,,Als ik mijn leven kon overdoen, was ik bioloog geworden. Ken je Midas Dekkers? Zoiets leek mij wel wat.'' Vorige week kwam hij met een testament aanzetten. Hij wapperde het wild heen en weer voor mijn neus en vertelde hoe zijn vader hem behalve een rugzak vol met trauma's, nu ook een volkstuintje had nagelaten. Wat hij daar in godsnaam mee moest? Ik had braaf geknikt en zijn woede op mij laten inwerken. Ik had gevraagd naar wat hij dacht, wat hij voelde en of hij ideeën had over wat hij met het tuintje aanmoest. Hij had op zijn beurt…

We zitten aan een plakkerig tafeltje en drinken bier. ,,Hoe gaat het nu met je?'' ,,Och, afgezien van dit slootwater, prima.'' Hij klokt het als een professional naar binnen. ,,Hoe was het in Afrika?'' Hij zegt niets. Na een tijdje haalt hij nonchalant zijn schouders op. Zijn handen trillen en ik ontdek een nieuw trekje om zijn mond. ,,We hebben een dochter gekregen. Dominique.'' ,,Er was een doopfeest.'' ,,Ik weet het'', zeg ik en ik neem een flinke slok bier. ,,Kerkbanken zijn gewoon niets voor mij.'' Hij snuift. Het is vreemd om mijn neef, de dominee, in een café te…

Mijn vader kiest een route binnendoor. Een vrouwenstem stuurt ons langs onbekende boerenwegen. In Stadskanaal volgt de eerste hindernis. De man die een poging doet om ons uit te leggen wat er gaande is klinkt onsamenhangend, bijna een beetje alsof hij uit verveling een fles whisky heeft opgezopen. ,,Er is hier ook niet bijzonder veel te doen vandaag'' luidt zijn pleidooi, ,,behalve een optocht en een paar verdwaalde toeristen.'' Misschien heeft hij geen familie, of misschien wil hij er juist aan ontkomen. Mijn vader en ik hebben in ieder geval geen andere keuze, we moeten omrijden. De aanhoudende regenbui maakt…

,,Wat denk jij er eigenlijk van?'' ,,Van wat?'' ,,Brussel. '' ,,Ik weet niet wat ik er van moet vinden.'' ,,Ben je niet bang?'' ,,Voor wat? '' ,,Om dood te gaan.'' Ik barst in lachen uit. Ik kijk naar mijn jongste broer, die het overduidelijk alles behalve grappig vindt. ,,Ze zullen niet zo snel in Zuidbroek komen hoor. Ze zullen eerder naar Amsterdam gaan. Schiphol. Of Den Haag misschien. Dat lijken mij de meest geschikte plekken, tenminste, zo zou ik het aanpakken. En ik ben niet bang. In ieder geval, niet om dood te gaan. Ik ben gelukkig. Dus ga ik…

  Er rollen paprika's, komkommers en tomaten het plein op. Het meisje dat de kratten met groenten opstapelt, lijkt er geen erg in te hebben. Het is maar een klein verlies vergeleken bij wat ze allemaal weer mee terug moet sjouwen. Even verderop spot ik de rug van een dorpsgenoot. Ik trek een sprintje. ,,Waar kom jij ineens vandaan?'' vraagt hij. Ik hijg. Ik kan moeilijk doen alsof ik dat kippeneindje niet gerend heb. Erger nog, ik kan mijzelf hierna nog maar moeilijk voorhouden dat ik een fantastische conditie heb. ,,Van verderop'', zeg ik en ik sla mijn ogen neer.…

,,Gefeliciteerd. Ik heb een kleinigheidje voor je.'' We zitten in een pizzeria in Groningen en ik druk onhandig een plastic tasje in zijn handen. Wanneer hij het tasje uitschudt boven de tafel, rollen er drie Björn Borg onderbroeken zijn schoot op. ,,Dank je wel'', zegt hij. Even gauw als hij de onderbroeken uit het tasje schudde, frommelt hij de onderbroeken nu gauw in een binnenzak van zijn jas. Broers hebben geen tassen, maar extra zakken in jassen en afzakkende broeken. Toegegeven, het is misschien vreemd, een broer van drieëntwintig hebben en hem onderbroeken cadeau geven. Op een bepaald moment wist…

,,Tijdens driekwart van mijn leven had ik een enorme hekel aan stiltes. Wachtkamers, stiltecoupés, het platteland, voorzichtigheid tijdens een slechtnieuwsgesprek, telefoongesprekken met mijn vader, stuk voor stuk vormden ze een beproeving voor mij.'' ,,Ik probeerde zulke momenten altijd op te vullen met grappige anekdotes of door snel een volgende vraag te stellen. De eerste keer dat ik hierop betrapt werd, maakte een onuitwisbare indruk. Tijdens een van de vele gesprekken met mijn stagebegeleider, vroeg hij ineens waar ik toch in godsnaam zo bang voor was. Alles in mij stond op dat moment voor de eerste keer stil. Het voelde zowel…