Verzet
Je berust je in het verraad dat het lichaam pleegt de ruimte vult zich nu en dan met een tere scepticus die zijn waardigheid thuis verliest gebreken krijgen een gezicht, vat op humeur handen snakken naar een uitweg, vormen steeds vaker een vuist, vingers kleuren wit wanneer je je geborgen waant in een droomloze slaap een verdwaalde kraai strijkt zo nu en dan neer op de omtrekken van een bladerloze boom je wijst, hij pikt in zijn verendek, wendt zijn kop schichtig af een zweem van mensen voegt zich samen tot iets onbegrijpelijks het tikken van de pomp bepaald het…
Laura10 november 2014