Blog

Onlangs raakte ik tijdens het avondeten in gesprek met een vriendin. Ze vroeg mij wat mijn depressies voor mij betekenden. Eigenlijk had ik er nog nooit zo over nagedacht. Natuurlijk, ik weet dat ze altijd op de loer ligt, aanwezig is. Maar wanneer ik mij goed voel, denk ik bij voorkeur niet over mijn depressies na. Ik geniet liever van het feit dat ik mij goed voel en de rust die dit met zich meebrengt. Van een goed glas wijn. Een boek. Een kat op schoot. Een goede nacht slaap. Toch kan ik niet om haar heen. Juist niet tijdens…

Het zoveelste verhaal over een cultuur in een zelfgekozen land pijnigt mijn oren. 'Shit.' Meneer Vink kijkt mij voor de tweede keer deze les argwanend aan. Ik had het nooit moeten vertellen. Nu lijkt het alsof hij mij constant in de gaten houd. Het liefste verdwijn ik ter plekke onder de grond.....Terwijl ik tevergeefs nog wat feedback probeer te noteren, klappen mijn klasgenoten al, sommigen lachen meesmuilend. Na afloop pak ik mijn spullen. Net wanneer ik wil weglopen hoor ik; 'Chantal! Hoe gaat het nu toch met je?' Als een gehoorzame hond druip ik terug het lokaal in. Wat een…

Terwijl ik de rode trein van Arriva betreed, geven ze Lars opnieuw een boete. Het is de tweede keer deze week dat ik van een anonieme passagier in een ongewillige toehoorder verander. De conducteur vraagt en Lars dreunt stotterend antwoorden op. Met een gemaakt glimlachje op zijn gezicht print de conducteur de bon uit en overhandigd hem aan Lars. Voordat hij Lars de rug toedraait, geeft hij een kneepje in een van zijn magere schouders. Ik hoor hoe Lars hardop allerlei losse klanken uitstoot, niemand lijkt er een touw aan vast te kunnen knopen. Sommige medereizigers staren hem wat schaapachtig…

Enkele dagen geleden heb ik de knoop doorgehakt. Na drie jaren vol twijfel, gesprekken met anderen en overwegingen, heb ik mijn Facebookprofiel verwijderd. Het voornemen dat hiermee gepaard ging, was om mij meer te gaan richten op het 'echte' contact met familie en vrienden. Ik wilde mij aanzienlijk minder gaan richten op externe prikkels, om zodoende te werken aan een betere basis en een betere balans in mijn leven. Juist vanwege de stiekeme tijd die het in beslag neemt. Zonder dat we het door hebben, besteden we dagelijks gemakkelijk twee uren aan Facebook. (Juist wanneer je een paar keer per…

Onlangs keek ik na een tip van een klasgenote, de documentaire moeders springen niet van flats terug. Deze aangrijpende documentaire vertelt het waargebeurde verhaal over de moeder van Elena Lindemans, die al jaren psychisch enorm lijdt en besluit, niet langer te willen leven. Wanneer zij, met ondersteuning van haar familie om euthanasie vraagt, wordt dit haar niet toegekend omdat er nog behandelperspectieven zouden zijn. Kort daarna springt zij van een flat in Heerenveen omdat zij geen andere weg meer ziet. Haar familie weet van deze onderneming, en op de dag dat de moeder van Elena weg wil rijden naar de…

Dikwijls hoor ik de maatschappij uitspraken doen als ''dat is een hele lastige mevrouw/meneer om te begeleiden'' of ''het is wachten totdat het weer fout gaat met hem/haar'' of ''soms staat ze midden in de nacht zomaar te schreeuwen'' of ''zij/hij is gewoon een lastig persoon'' en ''degene die zo schreeuwde, hoorde zeker stemmen''. Maar wat betekent het woord ''lastig'' eigenlijk? Wanneer vinden we iemand lastig, en wanneer is iemand daadwerkelijk ook echt lastig? Het zijn maar een paar voorbeelden hierboven, maar als mens zijnde hebben we er vaak, - al is het soms onbewust-, een handje van om iemand…

Al tijden voer ik met enige regelmaat hevige discussies met familie en vrienden over de digitalisering van ons leven. ''Het online tijdperk'' zoals ik het ook wel noem. Het gebruik van termen als whatsapp facebook en twitter, is inmiddels bijna gewoon geworden. Ik ken bijna niemand meer die de termen niet kent. Sommige mensen uit mijn omgeving kiezen er wel voor om niet met de social media hype mee te doen, maar we kennen de woorden over het algemeen allemaal wel. Het zou mij dan ook niet verbazen wanneer deze termen binnen niet al te lange tijd in het woordenboek…

'' Bouterse vergeeft Nederland voor slavernij. '' Dat was vandaag 1 van de hoogtepunten in de krant. Hier gingen mijn nekharen recht van overeind staan. Want wat weet deze man nu helemaal van slavernij? Een slimme zet van deze doorgewinterde president, die de gevolgen van zijn betrokkenheid bij de drugstransport en de zogenaamde decembermoorden nog niet heeft hoeven bekopen. Hoe kan de bevolking iemand die verantwoordelijk gehouden wordt voor ernstige misdaden, deze man serieus nemen in zijn oproep Nederland te ''vergeven''. Dit suggereert dat wij als inwoners van Nederland hier allemaal verantwoordelijk voor zouden zijn en eerlijk gezegd ervaar ik…

Mijn broertje en ik hebben vanavond samen gegeten. We zien elkaar niet veel. Ik ben 22, hij 20. We hebben inmiddels een jonge en dynamische leeftijd bereikt zou je zeggen. Een leeftijd waarop je volop in een studie duikt, of carrière maakt. Dat klopt ook wel. Vaak hebben we het druk, leven we langs elkaar heen door onbewust en bewust, te pas en on te pas gebruik te maken van argumenten als ''ik moet werken, ik heb geen tijd, ik ben druk met mijn studie, ik ben ziek, ik ben dan bij mijn partner, ik ben niet thuis, ik moet…

Er wordt steeds meer geklaagd in Nederland, las ik laatst in een artikel. Terwijl we in feite toch best verwend zijn, ondanks de genoemde crisis mogen we niet klagen. Er is goede scholing mogelijk, we zijn tegen een niet al te royaal bedrag verzekerd voor ongevallen, we hebben recht op een inkomen en zijn door alles wat er voor ons en door ons geregeld wordt, veilig. Maar is dit wel zo? Zijn we wel echt veilig, of hebben we door alle regels een vals gevoel van veiligheid gecreëerd voor onszelf? En wat is de verhouding tussen vrijheid, regels en je…